| Singular | Dual | Plural |
| Nominative |
ईर्मान्ता
īrmāntā
|
ईर्मान्ते
īrmānte
|
ईर्मान्ताः
īrmāntāḥ
|
| Vocative |
ईर्मान्ते
īrmānte
|
ईर्मान्ते
īrmānte
|
ईर्मान्ताः
īrmāntāḥ
|
| Accusative |
ईर्मान्ताम्
īrmāntām
|
ईर्मान्ते
īrmānte
|
ईर्मान्ताः
īrmāntāḥ
|
| Instrumental |
ईर्मान्तया
īrmāntayā
|
ईर्मान्ताभ्याम्
īrmāntābhyām
|
ईर्मान्ताभिः
īrmāntābhiḥ
|
| Dative |
ईर्मान्तायै
īrmāntāyai
|
ईर्मान्ताभ्याम्
īrmāntābhyām
|
ईर्मान्ताभ्यः
īrmāntābhyaḥ
|
| Ablative |
ईर्मान्तायाः
īrmāntāyāḥ
|
ईर्मान्ताभ्याम्
īrmāntābhyām
|
ईर्मान्ताभ्यः
īrmāntābhyaḥ
|
| Genitive |
ईर्मान्तायाः
īrmāntāyāḥ
|
ईर्मान्तयोः
īrmāntayoḥ
|
ईर्मान्तानाम्
īrmāntānām
|
| Locative |
ईर्मान्तायाम्
īrmāntāyām
|
ईर्मान्तयोः
īrmāntayoḥ
|
ईर्मान्तासु
īrmāntāsu
|